PSYCHOBIOTYKI

O depresji

Depresja jest chorobą. Nie chandrą, dołkiem czy chwilowym złym samopoczuciem.

Depresja jest zaburzeniem wchodzącym w skład zaburzeń afektywnych czyli zaburzeń nastroju. Kiedyś uważano, że tego typu zaburzenia nie dotyczą dzieci i młodzieży ze względu na niedojrzałość procesów psychicznych generujących depresję. Obecnie zaburzenia afektywne u dzieci i młodzieży rozpoznaje się na podstawie takich samych kryteriów diagnostycznych, jak w przypadku dorosłych z pewnymi tylko modyfikacjami.

Zaburzenia depresyjne w przeciwieństwie od naturalnego obniżenia nastroju różnią się przede wszystkim:

• długością trwania – zwykły smutek trwa przeciętnie od kilku godzin do kilku dni;
• towarzyszącymi innymi objawami – spowolnieniem psychoruchowym (obniżeniem napędu), utratą odczuwania przyjemności (anhedonią), problemami ze snem (bezsenność lub nadmierna senność), utratą lub wzmożonym apetytem, współwystępującym lękiem i objawami somatycznymi (np. bóle głowy, brzucha);
• brakiem reaktywności nastroju czyli trudnością w odwróceniu uwagi osoby chorej od swojego stanu i zwróceniu jej uwagi na inne sprawy (w przypadku dzieci ten objaw może nie występować);
• wpływem na codzienne funkcjonowanie (codzienne obowiązki są wykonywane z ogromnym trudem, lub niewykonywane wcale);
• towarzyszącymi myślami rezygnacyjnymi i/lub myślami samobójczymi.

Statystyki podają, że w okresie poprzedzającym dojrzewanie płciowe problem depresji  rozpoznaje się u ok. 5% dzieci, z nieznaczną przewagą płci męskiej. W okresie pokwitania procent ten wynosi 15-20% (podobnie jak u dorosłych),  z wyraźną przewagą płci żeńskiej.

Z roku na rok obserwuje się wzrost zachorowań na depresję u dzieci i młodzieży. Niepokojącym wydaje się również fakt, że średnia wieku, w którym diagnozuje się depresję coraz bardziej się obniża.

Depresja u dzieci, młodzieży i dorosłych – objawy i różnice

Według klasyfikacji ICD-10 obowiązującej w Polsce, aby rozpoznać depresję – obniżonemu nastrojowi muszą towarzyszyć co najmniej dwa z poniższych objawów i trwać co najmniej dwa tygodnie.